Flevo bike ze skrętną ramą i przednim napędem stał się popularny w połowie lat 80-siątych. W 1989 powstała jego wersja trójkołowa. Rama ma podobny mechanizm skrętny jak jednośladowy model. Nowością jest tylna część, dzięki której rower stał się trójkołowcem. Do tej części ramy dodano łożysko kulowe, aby przód roweru mógł się przechylać podczas pokonywania zakrętów. Takie rozwiązanie pozwala uniknąć wywrotki w trakcie jazdy z większą prędkością, co jest wadą rowerów trójkołowych zaprojektowanych w układzie „delta”. Początkowo rowery te były wyposażone jedynie w niewielki bagażnik umieszczony pomiędzy tylnymi kołami. Dopiero pod koniec lat dziewięćdziesiątych dodano ważne z punktu widzenia użytkownika rozwiązanie, a mianowicie dużą skrzynię ładunkową z pokrywą. Z czasem rower wyposażono w dalsze udogodnienia – hamulce bębnowe w tylnych kołach oraz trzybiegową przekładnię dual drive z 7 lub 8 rzędową kasetą. Flevo trike stał się pełnowartościowym rowerem cargo zdolnym do bezpiecznego przewożenia sporego ładunku. Na amsterdamskich ulicach jeszcze do niedawna można było spotkać kurierów rowerowych rozwożących paczki na rowerach Flevo trike. Rower był wykorzystywany także w turystyce. Tak jak wersja jednośladowa nie absorbuje rąk podczas jazdy, gdyż skrętna rama umożliwia kierowanie rowerem za pomocą nóg. Podczas jazdy można więc spokojnie zjeść kanapkę, obsłużyć telefon, lub wykonywać zdjęcia i filmy.
Wszystkie trzy wersje Flevo bike, racer i trike, były wytwarzane potem przez jakiś czas przez niemiecką firmę z Kolonii, która jednak już także zaprzestała ich produkcji. W ofercie tej firmy znajdowała się wersja trójkołowca bez skrzyni ładunkowej.